| KazioR |
| Administrator |
|
| |
| Dołączył: 20 Wrz 2005 |
| Posty: 2728 |
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/3
|
Skąd: Kraków
Płeć: M |
|
|
 |
|
 |
|
ratuje cię tylko nazwa leku i sprawdzenie w necie jak to stosować inaczej to wróżenie z fusów.
Grzybica skóry (dermalomycosis)
Przyczyny. Epizootyczne występowanie choroby w królikarniach powodowane przez Microsporum canis i Trichophyton mentagrophytes.
Objawy kliniczne. Zmiany stwierdza się głownie na głowie, uszach i kończynach przednich. Występują całkowite lub częściowe wyłysienia, skórę pokrywają łuski; typowy jest świąd. Przy wtórnym zakażeniu ludzkimi szczepami gronkowca, w miejscach zmienionych powstaje bardziej ostro przebiegające ropne zapalenie skóry. Kontakt z chorymi królikami może prowadzić, w wyniku zadrapań, do wystąpienia u ludzi ropni skóry.
Rozpoznanie. Grzyby można izolować z zeskrobiny skory i włosów pobranych z okolicy brzegów zmian. M canis izolowany od królików daje w kulturze zabarwienie żółte do czerwonego.
Leczenie. Możliwe są następujące schematy leczenia;
1. Higiena; regularne spalanie gazowym palnikiem wełny i włosów pozostałych w klatkach.
2. Dodawanie gryzeofulwiny do paszy jest zalecane w wyjątkowych tylko przypadkach, ponieważ lek ten jest drogi. Właściwa dawka to 0,75 g na 1 kg paszy przez okres 14 dni. Kliniczne wyleczeniemozna osiągnąć spryskując pomieszczenie roztworem enillokonazolu (50 mg na m2 podłogi, przez dwa razy w tygodniu przez 20 tygodni)
Choroby skóry na tle pasożytów
Inwazja Psoroptes cuniculi Pasożyt ten jest jednym z najczęściej występujących u królików. Inwazja ta manifestuje się jako otitis externa prowadzące czasem do otitis media. Objawami choroby są: potrząsanie głową, świąd lokalizujący się na głowie i w okolicach małżowin usznych. We wczesnych stadiach wewnątrz kanału słuchowego widoczny jest gęsty lub suchy wysięk oraz strupy.W związku z występującym świądem dochodzi do powstania wyłysień, przeczosów oraz wtórnych infekcji bakteryjnych na obszarze głowy oraz karku. Wyjątkowo objawy mogą dotyczyć również innych części ciała, takich jak: kończyny, brzuch czy grzbiet.
Rozpoznanie stawiane jest na podstawie badania woszczyny lub zeskrobiny. Leczeniem z wyboru jest podawanie iwermektyny w dawce 400|ug/kg mc. dwukrotnie w odstępach 7-dniowych. Nie zaleca się czyszczenia uszu chorych zwierząt w związku ze znaczną bolesnością.
Inwazja Sarcoptes scabiei var cuniculi Typowe objawy tej inwazji to żółte strupy, wyłysienia, rumień i przeczosy. Wykwity lokalizują się głównie na głowie (grzbiet nosa, wokół oczu), małżowinach usznych, opuszkach palcowych. Świąd, który towarzyszy tej chorobie, jest z reguły znaczny. Rozpoznanie opiera się na wykazaniu obecności pasożytów w zeskrobinie. Leczenie tak jak w przypadku P. cuniculi. Należy pamiętać, że choroba ta jest potencjalnie niebezpieczna również dla właścicieli zwierzęcia.
Inwazja Cheyletiella parasitovax Inwazje tego pasożyta są stosunkowo często stwierdzane u królików. Typowymi objawami klinicznymi są łuski i wyłysienia. Objawy dotyczą głównie grzbietu i brzucha, czasem mogą być obserwowane również na głowie.
Rozpoznanie opiera się na badaniu z użyciem taśmy samoprzylepnej (scotch-test). Metoda ta jest pewniejsza i czulsza niż zeskrobina, co związane jest z powierzchownym bytowaniem pasożyta. Leczeniem z wyboru jest również iwermektyna, również inne króliki mające kontakt ze zwierzęciem chorym powinny zostać poddane leczeniu. Autorzy nie polecają u królików fipronilu, stosowanego u innych gatunków w przypadku tej choroby, w związku z częstymi objawami ubocznymi.
Inwazja Listrophorus gibbus Inwazja ta często przebiega bezobjawowo. Pasożyty najczęściej lokalizują się na grzbiecie i brzuchu. Typowymi wykwitami są łuski i rumień. Chorobie może towarzyszyć różnego stopnia świąd, na skutek którego może dochodzić do powstawania zmian pourazowych oraz wyłysień.
Rozpoznanie stawia się na podstawie testu z taśmą samoprzylepną. W leczeniu tej choroby możną zastosować iwermektynę, jak również preparaty zawierające pyretryny. U królików może występować również inwazja Notoedres cati (objawy kliniczne tej inwazji oraz rozpoznanie i postępowanie terapeutyczne takie jak w przypadku inwazji S. scabiei). U królików stwierdzono również przypadki nużycy, której przyczyną był Dem.od.ex cuniculi. Objawem tej choroby jest utrata włosa głównie w okolicy głowy, często współwystępuje łojotok suchy. Postępowanie terapeutyczne w przypadku demodekozy obejmuje stosowanie 0,05% roztworu amitrazy. Inne pasożyty stwierdzane u królików to Haemodipsus venticosum i Ctenocephalides felis felis. Do zwalczania inwazji pcheł można wykorzystać selamectynę lub imidacioprid.
--------------------------------------------------------------------------------
Substancje przeciwgrzybicze najczęściej stosowane u królików:
gryzeofulwina 25-30 mg/kg mc. p.o., 1 raz dziennie przez 5-6 tyg. - nie należy jej używać u samic w ciąży ze względu na teratogenność
enilkonazol 0,2% roztwór miejscowo w formie zmywań lub oprysku 2 razy w tygodniu przez minimum 3 tygodnie
--------------------------------------------------------------------------------
Świerzb uszny (zgorzelinowe zapalenie ucha zewnętrznego)
Zgorzelinowe zapalenie ucha zewnętrznego jest jedną z najczęstszych chorób u królików w chowie przydomowym. Pasożyt często występuje również u innych zwierząt domowych. Na fermach przemysłowych ma mniejsze znaczenie.
Przyczyna. Psoroptes cuniciili - świerzbowiec uszny.
Objawy. Świąd uszu jest głównym objawem; zwierzęta potrząsają głową i drapią się. Otoskop z reguły nie jest konieczny, aby zauważyć zmiany które występują w postaci szarobiałych strupów w kanałach usznych i na małżowinach usznych. Zmiany są głównie zlokalizowane głęboko w przewodzie słuchowym zewnętrznym, ale mogą osiągać małżowinę uszną i w niektórych przypadkach, gdy zabiegi są niewystarczające, skóra wokół ucha może być również zmieniona. Objęte procesem ucho wydziela swoisty, nieprzyjemny zapach.
Rozpoznanie. Na podstawie typowych zmian makroskopowych lub badania mikroskopowego strupów w celu stwierdzenia świerzbowca lub jego jaj.
Rozpoznanie różnicowe. Sarcoples scabici wywołuje także zmiany okolicy głowy, ale zwykle obejmują one zewnętrzną powierzchnię małżowiny usznej. Świerzb uszny wywołany przez Psoroptes cuniculi jest częściej spotykany.
Leczenie. Opisane są dwie metody leczenia:
l. Miejscowe: Mieszanka oleju mineralnego ze środkiem roztoczobójczym jest wystarczająca. U zwierząt z bardzo silnymi zmianami, przed zastosowaniem środków leczniczych, strupy należy usuwać łagodnym roztworem oczyszczającym. Na rynku są dostępne preparaty antybiotykowo - roztoczobójcze, stosowane w leczeniu świerzba usznego u kotów i psów, które są równie skuteczne w przypadku królików. Miejscowe środki lecznicze muszą byś stosowane kilka razy dziennie.
2. Iniekcyjne: Iwermektyna: 400 ug/kg masy ciała w iniekcji podskórnej. W większości przypadkow konieczna jest kolejna dawka po upływie 15 - 17 dni mimo tego, że wysokie stężenie iwermektyny w tkankach utrzymuje się przez co najmniej 13 dni. Gdy choroba jest bardzo zaawansowana, oraz gdy zwierzę cierpi i nie pozwala na zabiegi, jak również gdy trzeba leczyć dużą ilość zwierząt, metoda iniekcyjna jest łatwiejsza do zastosowania niż leczenie miejscowe.
Świerzb skórny
Występowanie. Rzadko notowana choroba, występuje jednak w niektórych królikarniach we Włoszech.
Przyczyny. Odpowiedzialne patogeny to S. scabiei i S. cuniculi.
Objawy i uszkodzenia.Infekcja rozpoczyna się na czubku nosa i wokół pazurów, charakteryzuje się powstawaniem strupów z wysięgu i zlepionego włosa. Sklejone strupy i włosy na czubku nosa często przypominają trąbkę. Małżowiny uszne mogą ulec inwazji, ale w porównaniu do świerzbu usznego, wewnętrzna część małżowiny usznej nie jest objęta zmianami. Zmiany są bolesne i swędzące, zwierzęta są niespokojne, ocierają kończyny i gwałtownie drapią się.
Rozpoznanie różnicowe. Trzeba różnicować ze świerzbowcem usznym.
Leczenie. Iwermektyna; 400 ug/kg w iniekcji podskórnej. |
|
