Króliki domowe i inne zwierzęta

T-T-A · Gość

Najprościej możemy powiedzieć, że przyczyną są czynniki zakaźne takie jak: wirusy, bakterie i grzyby oraz choroby alergiczne.
• Najpopularniejsze choroby wywołujące objawy takie jak kichanie, wypływ z nosa oraz z oczu to koci katar i chlamydioza kotów. Największym problemem oba te wirusy są w miejscach gdzie występuje duże zagęszczenie kotów takich jak schroniska, kociarnie czy hodowle.
•Oba wirusy mogą powodować takie objawy jak: senność, apatia, brak apetytu, wzrost temperatury, nadżerki, kichanie, wypływ z nosa, wypływ z oczu.
•Zwykle przy odpowiednim leczeniu i właściwej odporności organizmu wyleczenie następuje w ciągu 7 – 10 dni. Leczenie powinno obejmować ogólną antybiotykoterapię w celu leczenia wtórnych zakażeń bakteryjnych oraz leczenie objawów towarzyszących tj. miejscowe leczenie oczu, nadżerek oraz dodatkowo podawanie preparatów immunostymulujacych czyli podnoszących odporność organizmu. Bardzo ważna jest też odpowiednia higiena, pielęgnacja oraz izolacja kotów chorych. Zapobieganie powinno obejmować regularne szczepienia oraz kwarantannę nowoprzybyłych kotów do domu.
U kotów chorych na chlamydiozę występuje surowiczy lub śluzowo-ropny wypływ z oczu. Dodatkowo może pojawić się obrzęk spojówek i zapalenie grudek chłonnych spojówek. Rozwój choroby również w tym przypadku jest uzależniony od odporności organizmu.

Źródło: weterynarz on-line; Redaktor: Lek. wet. Sylwia Szymańska

zmodyfikowano tytul i przyklejono
julka1

KazioR · Administrator

Koci katar - potoczna nazwa zapalenia górnych dróg oddechowych kotów (zwany także kocią grypą). Choroba zakaźna wywoływana przez wirusy (herpeswirus typu 1 - FHV-1, caliciwirus - FCV) lub bakterie (z rodzaju Chlamydia, Mycoplasma, Pateurella, Bordatella). Najczęściej koci katar spowodowany jest zakażeniem wirusowym, do którego później dołącza się zakażenie bakteryjne. Jest to choroba bardzo powszechna wśród kotów. Najcięższy jej przebieg obserwuje się u kociąt, kotów w podeszłym wieku oraz kotów o silnie obniżonej odporności.

Źródła zakażenia

- kontakt z chorym kotem lub jego wydzielinami (wydzielina z oczu i nosa, mocz, kał, ślina)
- kontakt z nosicielem herpeswirusa lub caliciwirusa (nosicielem jest kot, który zachorował w przeszłości na koci katar, teraz może być zdrowy, jednak nadal stanowić może źródło zakażenia)
- kontakt z przedmiotami, z którymi kontaktował się chory kot lub nosiciel (miski, kuweta, zabawki, posłania, transportery itp.)
- kontakt z osobą, która miała styczność z wirusem (także z jej ubraniem, obuwiem), zwłaszcza w przypadku przebywania takiej osoby w miejscu o dużym zagęszczeniu kotów
- droga kropelkowa (zdarza się raczej w dużych skupiskach kotów)
- zakażenie wewnątrzmaciczne - dotyczy herpeswirusa typu 1 (płody zarażają się od chorej matki)
- kontakt płciowy podczas krycia

Zagrożenie zakażeniem

- na zachorowanie narażony jest każdy kot (nie ma znaczenia, czy jest wychodzący, czy domowy)
- najbardziej nrażone są koty przebywające w miejscach o dużym zagęszczeniu i rotacji zwierząt (schroniska, hodowle, domy tymczasowe)
- najcięższy przebieg choroby obserwowany jest u kotów z niską odpornością (młode kocięta, koty w podeszłym wieku, koty chore na białaczkę zakaźną oraz na FIV, koty w trakcie leczenia sterydami lub lekami przeciwnowotworowymi, wszystkie nieszczepione koty)

Objawy

Objawy są wynikiem działania jednego lub obu wirusów i/lub bakterii, dlatego przebieg choroby jest różny w zależności od rodzaju zakażenia, a także kondycji i wieku kota. Zazwyczaj choroba wywołana herpeswirusem typu 1 ma cięższy przebieg niż ta wywołana caliciwrusem.

Objawy typowe

- występują zwykle u kociąt w wieku 6-12 tygodni oraz u dorosłych nieszczepionych kotów, które nigdy nie chorowały na koci katar
- przezroczysty wyciek z nosa i oczu
- kichanie
- zamglenie oczu
- nachodzenie trzeciej powieki
- zapalenie spojówek
- gorączka
- utrata apetytu i pragnienia
- apatia
- senność
- zmiana wycieku z oczu na ropny (świadczy o dołączeniu się zakażenia bakteryjnego)
- wypadanie sierści wokół oczu i nosa
- czasami nadmierne ślinienie się
- objawy mogą utrzymywać się, w zależności od kondycji i wieku kota, od kilku dni do nawet kilku tygodni

Objawy zakażenia herpeswirusem typu 1

- silne, przewlekłe zapalenie spojówek i rogówki (zwłaszcza przy jednoczesnym zakażeniu bakterią z rodzaju Chlamydia)
- owrzodzenie rogówki (nieleczony wrzód może spowodować zakażenie całego oka i konieczność usunięcia gałki ocznej)
- nasilający się, gęsty, żółtobrązowy wypływ z oczu
- stale przymknięte oczy
- bolesność oczu
- u niektórych kotów powstają nieodwracalne zmiany (przewlekłe zapalenie spojówek, utrzymujący się do końca życia wypływ z oczu i zamglenie oczu, jak również nawracające stany chorobowe ustępujące pod wpływem leczenia)
- stan zapalny jamy nosowej (uszkodzenia błon śluzowych, obumarcie tkanki), może przejść w przewlekłe zapalenie jamy nosowej trwające do końca życia (objawy: częste kichanie, chrapliwe dźwięki wydawane przez nos, przezroczysty wyciek z nosa, co jakiś czas nawrót choroby i konieczność podawania leków)
- stan zapalny szyjki macicy i pochwy, zaburzenia płodności (w przypadku zakażenia drogą płciową)
- zakażenie płodów może prowadzić do poronień lub narodzin kociąt o upośledzonej odporności, które szybko umierają

Objawy zakażenia caliciwirusem

- stan zapalny jamy ustnej i dziąseł
- nadżerki i owrzodzenia na języku, podniebieniu i gardle
- silne ślinienie się
- brzydki zapach z pyszczka
- utrata apetytu wynikająca z bolesności wewnątrz pyszczka
- osłabienie organizmu (z powodu niejedzenia)
- czasem stany zapalne przechodzą w stan przewlekłego zapalenia jamy ustnej
- zapalenie oskrzeli i płuc
- wysoka gorączka
- trudności w oddychaniu
- apatia
- utrata pragnienia
- w skrajnych przypadkach obrzęk płuc i śmierć zwierzęcia
- "syndrom kulejącego kociaka" - występuje wyłącznie u małych kociąt, objawy: gorączka powyżej 40 stopni Celsjusza, obrzęk i silna bolesność stawów i mięśni łap, kocięta nie są w stanie chodzić z powodu bólu kończyn, cały czas pozostają w pozycji leżącej, niekiedy płaczą z bólu, nie występuje utrata apetytu ani pragnienia, ale jedzenie i picie trzeba zwierzęciu podsuwać, gdyż nie może ono samodzielnie podejść do misek, stan trwa ok. 4 dni i zwykle następuje nagła poprawa

Leczenie

- polega na łagodzeniu objawów i wspomaganiu organizmu w zwalczaniu choroby
- podawanie odpowiednich leków zaleconych przez lekarza weterynarii (czyli zwykle antybiotyków, leków przeciwbólowych, przeciwzapalnych i przeciwgorączkowych, środków ułatwiających wykrztuszanie wydzieliny z dróg oddechowych, kropli lub maści do oczu, środków wzmacniających odporność organizmu)
- nawilżanie powietrza w miejscu, w którym przebywa kot
- dbanie o czystość okolic oczu i nosa (usuwanie wydzieliny zwilżonym wodą wacikiem)
- zapewnienie kotu spokojnego zacisznego pomieszczenia
- utrzymywanie wysokiej temperatury w pomieszczeniu
- leczenie trwa zwykle ok. 7-10 dni (niekiedy u małych kociąt może trwać dłużej - 3-4 tygodnie, a nawet kilka miesięcy)
- leczenie zazwyczaj prowadzi do wyzdrowienia, choć w przypadku bardzo młodych lub bardzo słabych kotów zdarzają się czasami przypadki śmierci mimo stosowania odpowiedniego leczenia

Zapobieganie

- regularne podawanie szczepionki przeciw kociemu katarowi (szczepionka jedynie minimalizuje ryzyko zachorowania, a w przypadku zachorowania skraca przebieg choroby i łagodzi jej objawy, szczepionka nie zapobiega nosicielstwu)
- ograniczanie możliwości kontaktu kota z wirusem (niewypuszczanie go na dwór, uniemożliwianie mu kontaktu z chorymi kotami i nosicielami)
- dbanie o higienę i czystość, zwłaszcza w przypadku dużych skupisk kotów, w szczególności, gdy rotacja kotów jest tam duża (np. w domach tymczasowych), regularne mycie misek, kuwet, transporterów, pranie posłań
- w dużych skupiskach o wysokiej rotacji zwierząt (np. domy tymczasowe) ważne jest izolowanie nowych kotów, zwłaszcza tych z objawami kociego kataru

Odporność wirusów

- herpeswirus typu 1 - dość długo zachowuje żywotność w środowisku zewnętrznym (w temperaturze pokojowej nawet do 30 dni), łatwo go zabić stosując zwykłe detergenty
- caliciwirus - w środowisku zewnętrznym zachowuje żywotność nawet przez kilka miesięcy, jest odporny na większość środków dezynfekcyjnych (warto zapytać lekarza weterynarii o specjalny preparat zwalczający caliciwirusa)

przedruk - [link widoczny dla zalogowanych]